Atlantoaksiyel Rotasyonel Fiksasyon (AARF) atlantoaksiyel eklemin normal rotasyonel hareket aralığı içerisinde atlasın aksis üzerinde sabit bir pozisyonda kalmasıdır. İlk kez 1968 yılında Wortzman ve Dewar atlantoaksiyel eklemin rotasyonel deformitesi terimini kullanmışlar, takiben 1977 yılında Fielding ve Hawkins tortikollise neden olan kalıcı subluksasyonu AARF olarak adlandırmışlardır (1, 2). Bu durumun tarifinde konfüzyona neden olacak şekilde rotasyonel yer değiştirme, rotasyonel dislokasyon, rotasyonel subluksasyon ve rotasyonel fiksasyon terimleri birarada kullanılmaktadır. Tanısal ve tedavi edici metodların gelişimine karşın, günümüzde halen AARF tanı ve tedavisinde oluşturulmuş açık bir kılavuz mevcut değildir.