Omurga travmalarına sık maruz kalınan bölgelerin başında torakolomber bileşke gelir. Torakal ve lomber kırıkların büyük bölümü bu bölgede görülür. Posttravmatik dönemde en çok gelişen deformite kifozdur. Gecikmiş travmada, deformite de gelişmişse tedavi zordur. Bu nedenle torakolomber bileşke travmaları için en iyi tedavi yaklaşımı mümkün olduğunca deformitenin düzeltilmesi veya deformite gelişmeden bunun önlenmesidir. Tedavilerinde en uygun yöntemin ne olduğu konusunda yeterli sayıda randomize kontrollü çalışma bulunmamaktadır. Anterior, posterior veya kombine yaklaşımlar, konservatif izlemler; tedavi yaklaşımlarının farklı şekilleridir. Hepsinin ortak hedefi stabil bir mekanik yapı meydana getirmek ve deformitenin korreksiyonunu sağlamaktır.