Spinal enfeksiyonlar spondilit, diskit, spondilodiskit, epidural enfeksiyonlar ve piyojenik faset artropatisinden oluşan bir hastalık spektrumu olarak düşünülebilir. İnflamasyona piyojenik, granülomatöz, otoimmün, idiyopatik ve iatrojenik koşullar neden olabilir.

Spinal enfeksiyonların büyük çoğunluğuna bakteriyel ve mantar patojenleri neden olur. Bakteriyel spondilodiskit fungal etkenlerden çok daha yaygındır. Lomber vertebra piyojenik spondilodiskitin en sık görüldüğü bölgedir. Tüberküloz spondilodiskit sıklıkla torakolomber bileşkede görülürken brusella spondilodiskit daha çok alt lomber bölgeyi tutar. Ayrıca tüberküloz spondilodiskitinde paravertebral ve epidural abseler de eşlik edebilir.

Spinal enfeksiyonlarda temel görüntüleme yöntemi MRG`dir. Erken osteomiyeliti değerlendirme için en duyarlı görüntüleme yöntemidir. En erken görüntüleme bulgusu kemik iliği ödemidir. Ödeme bağlı olarak T1 ağırlıklı görüntülerde düşük sinyalli, T2 ağırlıklı görüntülerde yüksek sinyalli alanlar olarak izlenirler. Postkontrast görüntülerde kontrastlanma gösterirler.

Faset eklem enfeksiyonları izole olarak nadir görülürler. Görüntülemede subkondral kemik kaybı ile birlikte periartiküler yumuşak dokuda ve kapsülde kalınlaşma görülebilir.

Klinik pratiğimizde sıklıkla gördüğümüz Modic tip 1 dejenerasyon da spinal enfeksiyon bulguları ile karışabilir. Klinik durum ayrım yapılmasında yardımcı olsa da eşlik eden dejeneratif bulguları varlığı da ayırıcı tanıda önemli bir yere sahiptir.