Pelvis yaralanmaları toplumda artan sıklığı ve yüksek mortalitesi ile önemli bir problemdir. Tüm kırıkların %1-4 ünü oluşturmaktadır. Genç erişkinlerde yüksek enerjili; taşıt kazaları ve ezilme yaralanmaları ile yaşlılarda ise osteoporoz zemininde düşük enerjili pelvis kırıkları şeklinde görülür. Mortalite oranı eşlik eden yaralanmalara göre %10-50 arasındadır. Pelvis kırığı olan veya pelvis kırığından şüphelenilen hastaların genellikle çoklu yaralanması olduğu unutulmamalı ve hastalar diğer travma hastaları gibi tüm vücut bakısı için tamamen soyularak multidisipliner bir ekip tarafından değerlendirilmelidir. Tedaviyi yönlendirebilmek için sınıflandırmalar yardımcıdır ve doğru sınıflandırma için ön-arka, inlet, outlet grafileri bilgisayarlı tomografi kesitleri ile birlikte değerlendirilmelidir. En sık kullanılan sınıflama sistemleri Young Burgess ve Tile sınıflamalarıdır. Tedaviyi planlayabilmek için karmaşık pelvis anatomisini iyi bilmek çok önemlidir. Tedavinin temel amacı; hastanın tolere ettikçe aktivitesinin artırılarak hayata katılımının sağlanmasıdır.