Üst servikal bölge; kafa tabanı, atlas ve aksis kemiklerini kapsar ve bu bölgedeki yaralanmalar genellikle yüksek enerjili travmaların sonucunda oluşur. Travmatik fraktürlerde bazı hastalarda traksiyon ve/veya ortez gibi konservatif tedaviler kullanılabilse de, özellikle instabilite ve nöral bası varlığında cerrahi tedavi gerekebilmektedir. Cerrahi tedavide esas amaç; nörolojik yapılarda dekompresyon, ağrı kontrolü, segmental yıkılma ve deformiteyi önleme ve düzeltme, mekanik restorasyon ve erken ambulasyondur. Cerrahi tedavide farklı fraktür tiplerine uygun olarak interlaminar klempleme, telleme ve vidayla fiksasyon gibi birçok teknik tanımlanmıştır. Hangi cerrahi tedavinin yapılacağı; fraktürün tipine, anatomik bir varyasyon olup olmadığına, hastanın eşlik eden komorbiditelerine ve yaşına göre belirlenir. Örneğin vertebral arterde varyasyonu olan veya pedikül çapı ince olan hastalarda, alternatif vida yerleştirme teknikleri kullanılmalıdır. Yapılan çalışmalarda, tek taraflı stabilizasyonla bilateral stabilizasyon arasında da biyomekanik olarak benzer sonuçlar elde edilebildiği gösterilmiştir. Bu yazımızda üst servikal travması olan hastalarda cerrahi planlamada değerlendirilmesi gereken unsurları ve alternatif cerrahi kurtarma tekniklerini tartışmaktayız.