Gergin Omurilik Sendromu (GOS), omuriliğin alt ucunda herhangi bir sebebe bağlı olarak yapışıklık gelişmesi ile karakterize olan karmaşık bir nörolojik bozukluktur. Bu durum bir dizi nörolojik semptoma neden olur. GOS teşhisi, klinik öykü, fiziksel muayene ve manyetik rezonans görüntüleme (MRG) gibi görüntüleme yöntemlerinin omurilik morfolojisini ve gerginliği değerlendirmek için kullanıldığı çok yönlü bir yaklaşımı içerir. Klinik belirtiler arasında sırt ağrısı, alt ekstremitede güçsüzlük veya duyu değişiklikleri, üriner sistem bozuklukları ve ortopedik anormallikler yer alabilir. Cerrahi müdahale, semptomatik vakalarda veya nörolojik bozulma belirtileri görüldüğünde genellikle gereklidir. Cerrahinin başlıca amacı, omuriliği serbestleştirmek ve semptomları hafifletmek, böylece uzun vadede gelişebilecek nörolojik arazları önlemektir. Bununla birlikte, cerrahi müdahale için karar, yaş, eşlik eden hastalıklar ve genel sağlık durumu gibi faktörler göz önünde bulundurularak bireyselleştirilmelidir. Sonuç olarak, GOS yönetiminde kapsamlı bir tanısal değerlendirme ve cerrahi zamanlamanın önemi vurgulanmaktadır. Bu hastaların tedavi stratejilerini ve klinik sonuçları optimize etmek için, klinikler ve hasta ve yakınları arasında işbirlikçi karar verme esastır.